You are currently viewing Jury Konkursu Głównego 48. LLF 2019 – konkurs filmów fabularnych

Jury Konkursu Głównego 48. LLF 2019 – konkurs filmów fabularnych

  • Post author:
  • Post category:archiwum

Urszula Grabowska-Ochalik

W 2000 roku ukończyła Wydział Aktorski krakowskiej PWST. Obecnie współpracuje z uczelnią jako wykładowca wiersza. Od 1998 r. niezmiennie związana z krakowskimTeatrem Bagatela , w którym to będąc jeszcze studentką debiutowała rolą Wiery Aleksandrowny w spektaklu „Miesiąc na wsi” w reż. Barbary Sass.

Na przestrzeni lat zagrała wiele wymagających ról, m.in.: Maszę w „Trzech siostrach” w reż. A. Domalika, Elein Robinson w „Absolwencie” w reż. P.Łazarkiewicza, Stellę w „Tramwaju zwanym pożądaniem” w reż. M. Meszaros, Annę Żmijową w „Weselu by Czechow” w reż. A. Domalika, Desdemonę w „Othello” w reż. M. Sobocińskiego, Ariel w „Seksie nocy letniej” w reż. A. Majczaka, Marię w „Woyzecku” w reż. A. Domalika, Helenę w „Wujaszku Wani” w reż. W. Śmigasiewicza, Belę Berlo w „Sprzedawcach gumek” w reż. A. Korytkowskiej Mazur, Nastazję Filipownę w „Idiocie” w reż. N.Rakowskiego, Siostrę Ratched w „Locie nad kukułczym gniazdem” w reż. I. Villqista itd. Współpracuje także z Teatrem Stu gdzie zagrała Ofelię w „Hamlecie” i Lizawietę w „Biesach” w reż. K. Jasińskiego, a także Leę w „Body Art” w reż. A. Barona Więcka.

Szerszej widowni znana z popularnych seriali telewizyjnych, jako Agata w „Glinie” w reż. W. Pasikowskiego, Patrycja Sambor w „Na dobre i na złe”, Marta Bartosik w „Magdzie M.”, Sylwia Stern w „Tylko miłość”, Dorota w „Przepisie na życie” czy Marta Sajno w „Na krawędzi” M. Dutkiewicza. Zagrała też wiele ról filmowych, m.in.: Karolinę Szarłatowiczównęw „Przedwiośniu” w reż. F.Bajona, Iwonę w „Świadku koronnym” w reż. J.Filipiaka i J. Sypniewskiego, Marlenę w „Miłości na wybiegu” w reż. K. Langa, Joannę w „Joannie” w reż. F. Falka, Antoninę Dolinę w „Syberiadzie Polskiej” w reż. J. Zaorskiego, Emilię Kostrzewę w „Układzie zamkniętym” w reż. R. Bugajskiego, Ewę  w ”Carte Blanche” w reż. J. Lusińskiego, Anastazję w „Sprawiedliwym” w reż. M. Szczerbica, Wisię we „Wspomnieniu lata” w reż. A. Guzińskiego, Martę  w „Miłości w mieście ogrodów” w reż. A. Sikory i I. Villqista.

W latach 2008 i 2009 była nominowana do „Telekamer” w kategorii „Aktorka”. Za rolę w filmie „Joanna” otrzymała szereg nagród indywidualnych: Polską Nagrodę Filmową „Orły” 2010, statuetkę Św. Jerzego na 33 międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie, a także Złotego Geparda na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Taszkiencie w kategorii najlepsza główna rola kobieca. Jest członkinią Polskiej Akademii Filmowej. W 2015 r. została odznaczona Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze „Gloria Artis.”

Jerzy Domaradzki

Reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta, dokumentalista. Urodził się 6 stycznia 1943 roku we Lwowie. Studiował na Wydziale Operatorskim PWSFiT w Łodzi (1961-1964), a następnie na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1970 roku ukończył socjologię, oraz ponownie w PWSFTViT na Wydziale Reżyserii (dyplom w 1974 roku).

Zadebiutował nowelą Romans, która wraz z kilkoma innymi składała się na film Obrazki z życia (1975) – wspólne dzieło debiutantów z Zespołu „X” (oprócz niego m.in. Agnieszka Holland, Feliks Falk, Barbara Sass). Rok później wspólnie z Holland i Pawłem Kędzierskim wyreżyserował Zdjęcia próbne oraz samodzielnie film telewizyjny “Długa noc poślubna”. W 1976 roku zaczął też realizować spektakle telewizyjne oraz dokumenty (m.in. Nowojorska wieża Babel i Wajda). Jego pierwszym samodzielnie wyreżyserowanym filmem fabularnym był dramat psychologiczny Bestia (1978) według opowiadania Lwa Tołstoja.

W 1981 roku nakręcił rozliczenie ze stalinizmem – Wielki bieg według scenariusza Feliksa Falka, osadzony w realiach Polski za prezydentury Bieruta, który ze względów cenzuralnych miał premierę dopiero w 1987 roku i przyniósł mu liczne nagrody, m.in. na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz nagrodę FIPRESCI w Montrealu. Jego kolejne filmy to dramat obyczajowy Planeta Krawiec (1983) oraz adaptacje prozy: Trzy młyny (1984) na podstawie opowiadań Iwaszkiewicza oraz ekranizacja Łuku Erosa (1987) Kadena-Bandrowskiego. W 1986 roku wspólnie z Januszem „Kubą” Morgensternem wyreżyserował film przygodowy dla dzieci The Legend of the White Horse (Biały smok).

W 1986 wyjechał najpierw do Kanady, a następnie do Australii, gdzie reżyserował filmy fabularne Struck by Lightning (1991) oraz Lilian’s Story (Historia Liliany, 1995), opowiadający w ciągu retrospekcji o życiu tytułowej bohaterki, outsiderki z Sydney zakochanej w Szekspirze, która 40 lat spędziła w szpitalu psychiatrycznym, żyjąc wspomnieniami. W latach 90. zajmował się głównie filmem dokumentalnym o tematyce emigracyjnej (Marzenia o wolności i równości. Profesor Jerzy Zubrzycki, Grać do góry nogami) oraz antropologicznej (Szlachetny dzikus). Zarejestrował także wizytę Jana Pawła II w Australii w 1991 roku. Od 1994 – 1996 roku pełnił funkcję prezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

Jest autorem noweli Tablice, która stanowi część filmu Solidarność, Solidarność… (2005), powstałego w rocznicę wydarzeń Sierpnia ’80. Na plan pełnometrażowego filmu fabularnego powrócił w 2012 roku, reżyserując Piątą porę roku, o nostalgicznej podróży dwojga dojrzałych wiekiem bohaterów przez współczesną Polskę.

„W palanta nie grywa, ale uwielbia narty. Równie często jak na filmowym planie można go spotkać na Kasprowym Wierchu czy w nowozelandzkich Alpach Południowych. (sfp.org.pl)”

Prof. Zbigniew Wichłacz

Operator obrazu filmowego. Absolwent Wydziału Operatorskiego PWSFTviT w Łodzi (1977). Od 1987 roku zatrudniony w PWSFTviT na Wydziale Operatorskim, tytuł profesora uzyskał w roku 2006. W latach 2005- 2008 pełnił funkcję dziekana Wydziału Operatorskiego. Zaczynał jako operator kamery w filmach Piotra Szulkina Krzysztofa Kieślowskiego i Grzegorza Królikiewicza.

Autor zdjęć do ponad 40 filmów fabularnych, 50 filmów dokumentalnych. Współpracował m.in. z reżyserami  Piotrem Andrejewem, Hanką Włodarczyk Adamem Kuczyńskim, Markiem Koterskim, Wiesławem Saniewskim, Magdaleną Łazarkiewicz, Wojciechem Solarzem, Grzegorzem Skurskim, Witoldem Leszczyńskim oraz Ryszardem Bugajskim i Robertem Glińskim.

Współautor scenariusza i autor zdjęć do noweli Jerzego Domaradzkiego Tablice (2005) – w cyklu filmów Solidarność, Solidarność… poświęconych rocznicy Sierpnia ’80. Reżyser światła do wielu spektakli teatralnych (m.in. Teatr Narodowy w Warszawie, reżyseria światła do opery  „Don Giovanni and his servant  Pulcinella” w reż. Angelo Savelliego (Włochy) w międzynarodowym   projekcie „The Thousand Faces of Don Giovanni: Cultures AT the Crossroad” w Ankarze – Turcja).

Autor zdjęć lub światła do blisko 50 spektakli Teatru TV zrealizowanych przez m.in. Jerzego Markuszewskiego, Roberta Glińskiego, Izabellę Cywińską, Janusza Wiśniewskiego, Andrzeja Łapickiego, Krzysztofa Babickiego, Laco Adamika, Kazimierza Kutza, Andrzeja Maja, Andrzeja Wajdę, Olgę Lipińską, Tadeusza Bradeckiego, Krystiana Lupę, Macieja Englerta, Barbarę Borys-Damięcką, Ryszarda Bugajskiego, Jerzego Stuhra, Feliksa Falka, Przemysława Wojcieszka oraz Stanisława Różewicza.

Nagroda za zdjęcia na Przeglądzie Filmów o Sztuce do filmu „I jeszcze coś”- malarstwo Leona Tarasewicza, w reż. Heleny Włodarczyk. W 1994 r.  został wyróżniony nagrodą za światło do spektaklu Balladyna  w reż. Janusza Wiśniewskiego na II Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej. W 2013 roku na Festiwalu Twórczości Tv i Radiowej  Dwa teatry w Sopocie nagrodzony za twórczą realizację spektakli Bracia Karamazow w reż. Janusza Opryńskiego i Tango w reż. Jerzego Jarockiego. W swoim dorobku ma także kilkanaście wystaw fotograficznych.

Ostatnia indywidualna wystawa to Bramy miasta eksponowana w Łodzi, Warszawie i Bielsku Białej w 2014 roku. W 2008 roku pełnił funkcję  przewodniczącego jury IV Warszawskiego Festiwalu Fotografii. Członek Okręgu Warszawskiego ZPAF od 2008 r., Członek Związku Fotografików Polskich, Członek Stowarzyszenia Twórców Obrazu Fabularnego ( PSC ), Członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

Adam Sikora

Prawdziwy człowiek renesansu – operator filmowy absolwent Wydziału Operatorskiego PWSFTViT w Łodzi (79 filmów i spektakli telewizyjnych), reżyser (20 filmów), scenarzysta (13 filmów), fotograf,  malarz i pedagog (opieka pedagogiczna i artystyczna – 27 filmów).

Doktor sztuki filmowej. Wykładowca na WRiTV UŚ w Katowicach, szef Katedry Sztuki Operatorskiej. Operator o wyjątkowej sile wizualnego wyrazu biorący udział w produkcjach filmów opartych na plastycznym obrazowaniu.

Po ukończeniu Łódzkiej Szkoły Filmowej związał się z telewizją. Realizator wielu spektakli Teatru Telewizji oraz programów kulturalnych Telewizji Polskiej, m.in. Ogrodu Sztuk i Rozmów na nowy wiek. Najważniejszą częścią jego dorobku są filmy realizowane wspólnie z Lechem Majewskim – „Pokój saren” (1997), „Wojaczek” (1999), „Angelus” (2001), „Młyn o krzyż” (2010); Jerzym Skolimowskim – „Cztery noce z Anną (2008) i „Essential Killing” (2010) oraz z Piotrem Dumałą – „Las” (2009), które przyniosły mu wiele prestiżowych nagród i uznanie krytyki.

Autor filmów dokumentalnych ukazujących z różnych perspektyw Górny Śląsk, zarówno kreacyjnych – jak „Bluesmeni. Ballada o Janku »Kyksie« Skrzeku” (1999), jak i mających charakter dokumentalnej notacji – do tej grupy należy „Boże Ciało” (2005).

Laureat 30 nagród indywidualnych w tym: laureat m. in. Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł za zdjęcia do filmu „Cztery noce z Anną”, nagrody za zdjęcia na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za „Essential Killing” oraz Czeskiego Lwa (Nagrody Czeskiej Akademii Sztuki Filmowej i Telewizyjnej) za zdjęcia do „Ve stinu” Davida Ondříčka (2012).”

Autor licznych wystaw fotografii. Uhonorowany tytułem Zasłużonego Mikołowianina.

Krzysztof Gierat

Filmoznawca, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, studiował także w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Był współtwórcą i szefem Klubu Sztuki Filmowej Mikro, Festiwalu Kultury Żydowskiej, Centrum Filmowego Graffiti oraz Fundacji Promocji Kina Film Polski. Pełnił również funkcje wiceprezydenta miasta Krakowa i dyrektora Agencji Filmowej Telewizji Polskiej oraz dyrektora generalnego Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

Od roku 2000 dyrektor Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Założyciel i prezes Krakowskiej Fundacji Filmowej, producenta festiwalu i promotora polskich filmów dokumentalnych i krótkometrażowych za granicą. Wykładowca Krakowskiej Akademii im. Frycza Modrzewskiego. Juror wielu międzynarodowych festiwali filmowych.

Członek Polskiej i Europejskiej Akademii Filmowej.