Andrzej Seweryn
Aktor i reżyser teatralny i filmowy; pedagog. W 1968 r. ukończył PWST w Warszawie (w latach 1972-1974 był tam wykładowcą) i został zaangażowany do Teatru Ateneum, w którym pracował do 1980 roku. Jego pierwsza wybitna rola filmowa to Maks Baum w „Ziemi obiecanej” A. Wajdy (1974). Zagrał również w takich filmach jak: „Na srebrnym globie” A. Żuławskiego, „Dziecinnych pytaniach” J. Zaorskiego, „Granicy” J. Rybkowskiego oraz w „Człowieku z żelaza”, „Bez znieczulenia” i „Dyrygencie” A. Wajdy. Na małym ekranie pojawiał się m.in. w serialach: „Noce i dnie” (1975), „Polskie drogi” (1976), „Rodzina Połanieckich” (1978).
W 1980 roku wyjechał do Paryża, by zagrać w „Onych” Witkacego w reżyserii Wajdy i zaraz potem otrzymał etat w l’École du Théâtre National de Chaillot. Po obejrzeniu Seweryna w roli Mistrza w adaptacji powieści Michaiła Bułhakowa (1983) w paryskim Theatre de la Ville, Peter Brook zaangażował go do „Mahabharaty”, teatralnego widowiska, które grane było na całym świecie przez cztery lata.
Był wykładowcą Wyższej Szkoły Sztuki i Technik Teatralnych w Lyonie, a potem do 2010 r. Wyższego Konserwatorium Narodowego Sztuk Dramatycznych w Paryżu.
W 1993 roku Seweryn otrzymał angaż – jako trzeci cudzoziemiec w historii teatru francuskiego – do Comédie Française, jednego z najbardziej prestiżowych zespołów teatralnych na świecie.
W kinie francuskim najważniejszymi osiągnięciami Seweryna są: Steiner w „Amoku” (1992), za którą otrzymał nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Kairze, Hebrard w nagrodzonych Oscarem „Indochinach” (1992) oraz dwie role przywódców Wielkiej Rewolucji Francuskiej: Bourdona w „Dantonie” Andrzeja Wajdy (1982) i Robespierre’a w „Rewolucji francuskiej” (1989) Richarda T. Heffrona i Roberta Enrico.
Pod koniec lat 90. coraz częściej występuje w polskich produkcjach filmowych. Zagrał m.in. Jeremiego Wiśniowieckiego w „Ogniem i mieczem” J. Hoffmana (1999), Sędziego w „Panu Tadeuszu” i Rejenta Milczka w „Zemście” A. Wajdy (2002). Za rolę Stefana Wyszyńskiego w filmie Teresy Kotlarczyk „Prymas. Trzy lata z tysiąca” (2000) otrzymał Złotą Kaczkę przyznawaną przez miesięcznik FILM oraz nagrodę Telewizji Polskiej na XXV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2006 roku debiutował jako reżyser filmem „Kto nigdy nie żył…”. W 2010 roku wystąpił w głośnym filmie „Różyczka” w reż. J. Kidawy-Błońskiego.
Laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. Srebrnego Niedźwiedzia za rolę Adama w „Dyrygencie” na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, Orderu Sztuk Pięknych i Nauk Humanistycznych Republiki Francuskiej. W 1997 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2006 roku otrzymał Złoty Medal Gloria Artis – Zasłużony Kulturze, nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Legię Honorową Republiki Francuskiej.
Od 1 stycznia 2011 roku jest Dyrektorem Naczelnym Teatru Polskiego w Warszawie (w którym również gra w spektaklach i reżyseruje).
Jan Jakub Kolski
Reżyser, scenarzysta, operator filmowy, pisarz, nauczyciel akademicki, członek polskiej i Europejskiej Akademii Filmowej. W dorobku zawodowym ma ponad dwadzieścia filmów dokumentalnych, osiem powieści, szesnaście filmów fabularnych. Wielokrotnie nagradzany, jego filmy brały udział między innymi w festiwalach w Cannes, Wenecji, Berlinie, Tokio, Moskwie, Montrealu. Pochodzi z rodziny zakorzenionej w filmie od pięciu pokoleń. Pradziadkowie byli właścicielami jednego z pierwszych kin w Łodzi, dziadek był producentem filmowym, ojciec montażystą, siostra montażystką, bratanek jest reżyserem, zaś siostrzeniec operatorem filmowym. Filmem i fotografią zajmowała się również jego tragicznie zmarła córka Zuzia.
Janusz Zaorski
Scenarzysta, reżyser i producent filmowy, wykładowca akademicki (dr reżyserii). Członek Europejskiej Akademii Filmowej. Były przewodniczący Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Były prezes Komitetu ds. Radia i Telewizji i prezes Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Absolwent PWSTiF w Łodzi. Zrealizował 15 filmów fabularnych, m.in.: Matka Królów (Mother of Kings) – Złote Lwy Gdańskie, Srebrny Niedźwiedź – Berlin 1988. Jezioro Bodeńskie (Bodenlake) – Grand Prix, Złoty Lampart – Locarno 1986. Pokój z widokiem na morze (Room with a seaview) – Srebrny Lampart – Locarno 1978. Szczęśliwego Nowego Jorku (Merry Christmas and Happy New… York) – nagroda za reżyserię FPFF – Gdynia 1997. Cudownie ocalony (Saved by a miracle) – Grand Prix Festiwalu Europejskich Filmów TV – Plovdiv 2006. Odznaczony przez ministra Bogdana Zdrojewskiego Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Jerzy Armata
Krytyk filmowy i muzyczny. Redaktor naczelny „Magazynu Filmowego”. Wiceprzewodniczący Koła Piśmiennictwa Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Selekcjoner i juror wielu festiwali filmowych. Dyrektor artystyczny Tarnowskiej Nagrody Filmowej. Wykładowca Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Autor licznych artykułów prasowych, audycji telewizyjnych i radiowych, a także książek o tematyce filmowej (jedna z nich „Z Armatą na Wilka. Animowany blues Mariusza Wilczyńskiego” – została w roku 2012 uhonorowana nagrodą Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej, a inna – napisany wspólnie z Anną Wróblewską „Polski film dla dzieci i młodzieży” – nagrodą ZAIKS-u, a także nagrodą PISF, 2015). Odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” (2013), laureat Platynowych Koziołków, podczas ubiegłorocznej edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmów Młodego Widza „Ale Kino!” w Poznaniu (2015).
Piotr Kotowski
Publicysta filmowy, tłumacz, animator kultury filmowej. Współzałożyciel firmy dystrybucyjnej Black Cat, z którą wprowadził na polskie ekrany szereg ważnych tytułów współczesnego kina. Ekspert Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych. Członek jury na międzynarodowych festiwalach filmowych (Locarno, Karlowe Wary, Planete Doc Review). Pomysłodawca i rektor Letniej Akademii Filmowej w Zwierzyńcu.