Był spikerem radiowym, recenzentem filmowym, jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej studiował w Ecole Technique de la Photographie et Cinematographie w Paryżu (1931-1935). Po powrocie do Polski współpracował z kroniką filmową PAT. Dalsze Realizował krótkometrażowe filmy dokumentalne w Spółdzielni Autorów Filmowych SAF.

W 1939 r. rozpoczął pracę nad filmem „Zazdrość i medycyna” nieukończonym z powodu wybuchu wojny. W Polsce Podziemnej kierował referatem foto-filmowym Wydz. Propagandy Mobilizacyjnej AK. Podczas Powstania Warszawskiego dowodził zespołem operatorów kronik powstańczych. Od 1945 r. pracował w PKF; w marcu 1945 zainicjował Warsztat Filmowy Młodych w Krakowie. Od 1948 do 1966 kierował Katedrą Reżyserii PWSF w Łodzi.

Był opiekunem artystycznym studenckich debiutów fabularnych, reżyserem słuchowisk radiowych i spektakli Teatru TVP, kierownikiem artystycznym Zespołów Filmowych „Droga” (pierwotna nazwa „Po prostu”) (1956-62) i „Tor” (1968-70), krytykiem filmowym i publicystą, działaczem klubów filmowych. W latach 1959-70 – Przewodniczącym Rady Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Twórca jednego z pierwszych polskich „pułkowników” („2×2=4”) zatrzymanego przed wejściem na ekrany i wspaniałej adaptacji „Zemsty” Fedry zrealizowanej w zamku niedzickim. Jeden z najważniejszych twórców polskiej kultury filmowej po II Wojnie Światowej.

Ważniejsze filmy:

Reżyseria:
1945    HALLO, TU POLSKIE RADIO ŁÓDŹ; 2×2=4
1946    OSTATNI PARTEITAG W NORYMBERDZE
1949    ZA WAMI PÓJDĄ INNI
1956    ZEMSTA, SZKICE WĘGLEM
1960    RZECZYWISTOŚĆ
1964    WILCZY BILET

Opieka artystyczna:

1953    TRZY OPOWIEŚCI
1955    TRZY STARTY
1958    MIASTECZKO
1962    JADĄ GOŚCIE, JADĄ
1969    URZĄD
1971    KARDIOGRAM