(*10.09.1906 – +20.10.1970)
Był spikerem radiowym, recenzentem filmowym, jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej studiował w Ecole Technique de la Photographie et Cinematographie w Paryżu (1931-1935). Po powrocie do Polski współpracował z kroniką filmową PAT. Dalsze Realizował krótkometrażowe filmy dokumentalne w Spółdzielni Autorów Filmowych SAF.
W 1939 r. rozpoczął pracę nad filmem „Zazdrość i medycyna” nieukończonym z powodu wybuchu wojny. W Polsce Podziemnej kierował referatem foto-filmowym Wydz. Propagandy Mobilizacyjnej AK. Podczas Powstania Warszawskiego dowodził zespołem operatorów kronik powstańczych. Od 1945 r. pracował w PKF; w marcu 1945 zainicjował Warsztat Filmowy Młodych w Krakowie. Od 1948 do 1966 kierował Katedrą Reżyserii PWSF w Łodzi.
Był opiekunem artystycznym studenckich debiutów fabularnych, reżyserem słuchowisk radiowych i spektakli Teatru TVP, kierownikiem artystycznym Zespołów Filmowych „Droga” (pierwotna nazwa „Po prostu”) (1956-62) i „Tor” (1968-70), krytykiem filmowym i publicystą, działaczem klubów filmowych. W latach 1959-70 – Przewodniczącym Rady Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Twórca jednego z pierwszych polskich „pułkowników” („2×2=4”) zatrzymanego przed wejściem na ekrany i wspaniałej adaptacji „Zemsty” Fedry zrealizowanej w zamku niedzickim. Jeden z najważniejszych twórców polskiej kultury filmowej po II Wojnie Światowej.
Ważniejsze filmy:
Reżyseria:
1945 HALLO, TU POLSKIE RADIO ŁÓDŹ; 2×2=4
1946 OSTATNI PARTEITAG W NORYMBERDZE
1949 ZA WAMI PÓJDĄ INNI
1956 ZEMSTA, SZKICE WĘGLEM
1960 RZECZYWISTOŚĆ
1964 WILCZY BILET
Opieka artystyczna:
1953 TRZY OPOWIEŚCI
1955 TRZY STARTY
1958 MIASTECZKO
1962 JADĄ GOŚCIE, JADĄ
1969 URZĄD
1971 KARDIOGRAM