Pomysł na powstanie czegoś na kształt festiwalu polskich filmów zrodził się dokładnie jesienią 1965 roku! Pamiętam jakby to było wczoraj. Zielona Góra, malownicze wzniesienie, kawiarnia zwana wtedy i chyba dzisiaj też, Palmiarnią. Po wrześniowej premierze filmu Andrzeja Wajdy „Popioły” w...
Tak się złożyło, że moje wspomnienia z zaledwie kilku edycji Lubuskiego Lata Filmowego w Łagowie, w których uczestniczyłem, zacząłem spisywać 11 kwietnia, w dniu imienin mego nieżyjącego ojca – krytyka filmowego Leona Bukowieckiego. Wspominam tu o nim z dwóch powodów....
Do Łagowa na Lubuskie Lato Filmowe po raz pierwszy przyjechałem w roku 1984. Byłem zwykłym uczestnikiem, choć z ramienia Filmoteki Narodowej, w której pracowałem od siedmiu lat. Nie byłem całkiem obcy – było tu wielu znajomych z ruchu DKF, z...
W zeszłym wieku dużo jeździłem po festiwalach. Wiele było niezwykłych. Dla mnie najciekawsze były: Moskwa, San Sebastian i Łagów. Na MFF w Moskwie nie było wiadomo do ostatniej chwili, gdzie, kiedy i co będzie puszczane, ale wszystkie bilety były wykupione...
Był czerwiec 1976 roku. Jechaliśmy do Łagowa moim małym Fiatem. Trzej studenci łódzkiej „filmówki”: Krzysiek Wyszyński – operator, studiujący w Szkole już od siedmiu lat, Krzyś Tchórzewski – reżyser, o rok niżej ode mnie, no i ja – za kierownicą....
Łagów… Z tym miejscem łączy się dla mnie wiele, bardzo wiele wspomnień. Pamiętam, jak jeszcze przed maturą znalazłam w Magazynie Filmowym artykuł o historii festiwalu w Łagowie. O ludziach, którzy tam przyjeżdżali… Kiedyś nawet nie wierzyłam, że to może być...
Od chwili, kiedy po raz pierwszy przyjechałem na Lubuskie Lato Filmowe do Łagowa, a było to w 2015 roku, miejsce to w równej mierze co z kinem, kojarzy mi się z naturą. Pamiętam dokładnie ten pierwszy festiwalowy moment. Ciepły letni...
To powrót sentymentalny. Na Lubuskie Lato Filmowe zacząłem jeździć podczas studiów, w połowie lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Ostatni raz byłem tam w 1981 roku, kiedy to na zakończenie festiwalu Andrzej Wajda pokazywał w łagowskim amfiteatrze jeszcze ciepłą kopię „Człowieka z...
W spotkaniach z nowymi ludźmi, miejscami, zjawiskami, od zawsze szalenie ważne dla mnie jest pierwsze wrażenie towarzyszące poznaniu, wywierane zarówno przez jego przedmiot, jak i wszystkie towarzyszące temu okoliczności. W mojej pamięci pierwsze wrażenie po przyjeździe do Łagowa w roku...
Pierwsza wizyta, to rok 1970. Jestem między podstawówką a liceum ogólnokształcącym. Mieszkam w od paru lat w Suchej Beskidzkiej, gdzie urodził się Billy Wilder, ale wtedy nikt oprócz niego o tym nie wie. Wakacje spędzam u rodziny w Żarach, więc...
Dla mnie Festiwal w Łagowie w czasach mej młodości w latach 70. był jedną z najważniejszych (a może najważniejszą) imprezą filmową. Tam kształtowało się oblicze nowego filmowego pokolenia. Uczestnictwo w tym festiwalu było dla młodego pokolenia nowego polskiego filmu niezwykle...
Ja miałem ten niefart, że tam i z powrotem. A Łagów to miejsce z tych, że owszem, tam, ale nie za prędko z powrotem. Dlaczego? Bo w Łagowie czas płynie w innym tempie, dobrze zaciągnąć ręczny, wyłączyć telefon, niezbyt często...
Lubuskie Lato Filmowe łączy się z początkiem mojego radiowego dziennikarstwa. W kwietniu 1979 rozpocząłem pracę w zielonogórskiej rozgłośni Polskiego Radia, a już w czerwcu czy na początku lipca redaktor Irena Linkiewicz zabrała mnie do Łagowa. Irena (w radiowym światku zwana...
Są może dwa, trzy festiwale, o których mogę powiedzieć – moje. Owo „moje” bierze się z pamięci emocji tam doświadczanych. Łagowskie emocje? Najpierw strach. Pamiętam dzień, w którym ukryci za drzewami czekaliśmy z Krzyśkiem Majchrzakiem na wyjście widzów z kina...
Ścinki wspomnień, jak ścinki taśmy w koszu do wyrzucenia, pozostałości po filmie „Łagów”, który ktoś zmontował, albo porzucił zniechęcony. Ścinki w koszu – już samo to, jest dziś wspomnieniem z czasów przedpotopowych. Dla młodych filmowców to albo legenda, albo przedmiot...
Kiedy odbyło się I. Lubuskie Lato Filmowe? To chyba już pół wieku minęło… Zaczęło się od nieporozumienia – istnieją bowiem dwa Łagowy: jeden – w województwie zielonogórskim, między jeziorami Łagowskim i Ciecz oraz drugi – w województwie kieleckim. Ponieważ przemieszkiwałem...
Jak sięgam pamięcią do czasów moich pierwszych kroków jako samodzielnego reżysera filmów fabularnych, czerwiec kojarzony był z festiwalem w Łagowie, na którym należało być. Prezentowanie zrealizowanego filmu z liczną młodzieżową widownią, w dominującym stopniu związanej z dyskusyjnymi klubami filmowymi, pozwalało...
O roku ów, uff! Pierwszy festiwal filmowy w życiu (Łagów). Pierwszy film w konkursie (Uciec jak najbliżej). Pierwsza nagroda dla Józefa Nalberczaka za najlepszą rolę męską w moim filmie. To jak z pierwszą randką, pierwszym pocałunkiem, pierwszą miłością – tego...
No cóż, nie wiem jak dzisiaj wyglądają nasze festiwale. Dopiero niedawno udało mi się przezwyciężyć bardzo ciężką chorobę, która trwała bardzo długo, która w ogóle ograniczała moje możliwości kontaktów – no i sam zresztą pokazywałem swoje filmy i uczestniczyłem w...
Warszawa 2.VII 1973 Kochane Drogie DzieciSzczególnie Ty Kasiu i Jasiu. (…) Ostatnie 4 dni spędziliśmy na wyjeździe do Łagowa, gdzie odbywały się Dni Filmu Polskiego. Mieszkałem z Anką w starym rycerskim zamczysku przerobionym na hotel. W nocy straszyły nas łagodne...
